sədəmə

is. <ər.>

1. Çarpma, vurma, şiddətlə vurma.

2. məc. Gözlənilmədən başa gələn bəla, müsibət, fəlakət, afət; insanın maddi və ya mənəvi halını sarsıdan hadisə; mənəvi zərbə. Fəqət, görürsünüz, bədən ruzgarın sədəmələrinə davam etməyir. N. N.. Sədəmə toxunmaq – fəlakətə məruz qalmaq, bəla üz vermək, zərər dəymək, zərbə dəymək. <Qəhrəman:> Balaca Sabirə heç bir şey olmasın. Ona bir sədəmə toxunmasın. S. R.. <Hacı Rəsul:> Başımdan on beş dava keçib, bu az ömrümdə on beş padşah dəyişib, amma heç mənə sədəməsi toxunmayıb. M. C..